Przewlekła choroba niewydolności nerek charakteryzuje się wolnym rozwojem choroby przez wiele lat, dlatego też chorzy nie odczuwają żadnych skutków rozwijającej się choroby. O swoim stanie dowiadują się przy okazji przechodzenia stanów zapalnych np. zakażenia dróg oddechowych lub moczowych. Jeśli pacjent cierpi jednocześnie na cukrzycę lub niewydolność serca, objawy niewydolności nerek mogą pojawić się znacznie szybciej.
PRZEWLEKŁA NIEWYDOLNOŚĆ NEREK
Jeżeli niewydolności nerek towarzyszy nadciśnienie tętnicze lub niewydolność krążenia, konieczne jest ograniczenie przyjmowania sodu (soli). Zwiększenie sodu powoduje uczucie pragnienia, czyli pacjent wypija więcej wody, co powoduje powstawanie obrzęków, nadciśnienia i niewydolności serca. Z kolei zmniejszenie ilości sodu powoduje odwodnienie i spadek ciśnienia tętniczego. Mogą występować drżenia mięśni, senność, osłabienie, utraty przytomności.
W handlu dostępne są preparaty zastępujące sól kuchenną, są one niebezpieczne, ponieważ zawierają do 50% potasu lub amoniaku
Zaburzenia łaknienia pojawiają się już w 3 stadium przewlekłej choroby nerek. Często przyczyną niedożywienia są ograniczenia dietetyczne stosowane przy 4 i 5 stadium choroby.
Pacjenci z zaawansowaną chorobą ograniczają spożycie białek z powodu braku apetytu. Niedożywienie może się pogłębić wskutek kontaktu krwi z tworzywami sztucznymi oraz wodą dializacyjną (hemodializy).
Istotną sprawą jest po rozpoczęciu hemodializ jest zwiększenie ilości białek oraz kalorii.
OSTRA NIEWYDOLNOŚĆ NEREK
Zalecenia dietetyczne w przypadku ostrej niewydolności nerek jak również ilość przyjmowanych płynów zmieniają się w toku choroby. W okresie w którym pacjent oddaje małe ilości moczu, powinno się ograniczyć przyjmowanie płynów, a także pokarmów zawierających sole potasu. W okresie zdrowienia pacjenta podawanie płynów zwiększa się, jak również pojawia się konieczność uzupełnienia soli potasu. Dokładne zalecenia wydaje lekarz po codziennej ocenie stanu pacjenta oraz wyników jego badań.
KAMICA NERKOWA
Najczęściej spotykanym składnikiem kamieni nerkowych jest wapń. Występowanie dużych ilości wapnia w diecie oraz mała ilość płynów również przyczynia się do powstawania kamieni. Dobowe pobieranie wapnia u mężczyzn nie powinno przekraczać 10 mmoli, natomiast u kobiet 7,5 mmola. Taki stan można osiągnąć ograniczająć spożycie mleka i jego przetworów. Oosoby ze stwierdzonym szczawianem wapnia w kamieniach nerkowych powinny unikać herbaty zawierającej znaczne ilości szczawianu, rabarbaru oraz szpinaku.
Przy kamicy nerkowej należy unikać ponadto przetworów zawierających podroby, np. nerek, wątroby, serca, móżdżku. Nie powinno się również jeść sardynek i anchois.
Niezależnie od pochodzenia kamieni należy wypijać co najmniej 2,5 L płynów na dobę, najlepiej czystej wody. Ważne jest również regularne przyjmowanie płynów w nocy.